Portal de Periódicos da CAPES

De geschiedenis van uitgeverij Album

2003; Peeters; Volume: 45; Issue: 4 Linguagem: Holandês

10.2143/sdl.45.4.504224

1783-1776

Louis STILLER,

Digital Humanities and Scholarship

In this document Louis Stiller, co-founder of the publishing company Album, describes the rise and downfall of the first exclusively electronic publisher in the Netherlands. He recalls early hypertext experiments in Apple’s Hypercard and explains how influences as diverse as Italo Calvino’s ‘The Literature Machine’ and Miller’s adventure game Myst pushed him towards hypertext theory. Album published cd-roms, floppy discs, and websites with ‘electric tales’ from 1995 to 1997: stories, poems and plays in images, sound, text and movement. Stiller’s story is about idealism, initial success (e.g. with Schaman gaat voor goud [Schaman goes for gold]), but also about the difficulty to penetrate the book market with cd-roms and about financial margins that were too small to keep the enterprise afloat. De geschiedenis van de eerste elektrische uitgeverij Album begint op 6 december 1994, in de foodcorner van de pas geopende Hema in de Kinkerstraat in Amsterdam. Natuurlijk begon die historie al eerder en zou de uitgeverij pas later z’n echte beslag krijgen, maar op die dag kwamen veel van die losse prismalijnen samen. Aan de ene kant van het grijze formicatafeltje zat Peter Mertens, aan de andere ondergetekende. De afspraak was tot stand gekomen via e-mail – voor alles is een eerste keer – want tot twee dagen daarvoor was ik in de Verenigde Staten geweest, terwijl Mertens in Amsterdam verbleef, waar hij als docent aan de Rietveldacademie en als medewerker van de VPRO zijn dagen sleet. Op de agenda stonden twee punten: de oprichting van een werkgroep en van een uitgeverij. De werkgroep zou WIM moeten heten, wisten we direct: de Werkgroep Interactieve Media. En de uitgeverij zou Album gaan heten. ‘Wanneer beginnen we?’ ‘Nu.’ ‘Oke. Nog een koffie?’ Zoals gezegd begon de geschiedenis van uitgeverij Album eigenlijk al eerder. Ruim drie jaar daarvoor hadden Mertens en ik al een eerste proef afgelegd, met de uitgave van een diskette die vastgehecht was aan het tijdschrift Typ. Wims album [afb. 1] heette het Macintosh-schijfje, dat gemaakt was in HyperCard, een softwareprogramma van Apple, waarmee zogenaamde ‘hyperteksten’ konden worden vormgegeven. Op Wims album hadden we een paar voorbeelden gezet van literaire vormen waarvan we dachten dat ze op een scherm het beste uit zouden komen. Zo hadden we gedichten van Gaston Burssens geanimeerd en een gedicht van Jan Hanlo van geluid voorzien. Verder stonden er ook flauwe beeldgrappen en cut-ups in. De diskette werd in een oplage van vijftig exemplaren bij het tijdschrift gevoegd en er werd een 389