Nationalism and Islam in Cold War Turkey, 1944–69
2014; Taylor & Francis; Volume: 50; Issue: 5 Linguagem: Inglês
10.1080/00263206.2014.911177
ISSN1743-7881
Autores Tópico(s)Historical Geopolitical and Social Dynamics
ResumoAbstractOur current knowledge on the history of Turkish nationalism during the Cold War is a blend of facts and myths. One of those myths is the argument that the Turks developed a special relationship with Islam following their massive conversion in the eleventh century to the extent that religion has become the most important ingredient in Turkish national identity over time, even more pronounced than ethnic attributes. Secular visions of Turkish nationalism, on the other hand, which emphasize ethnic characteristics, are generally regarded as curious but unimportant exceptions. This article challenges that narrative and maintains that the alleged unimportance of secular nationalism is an invention of the late 1960s. It provides evidence that there was no consensus among Turkish nationalists on the question of Islam; on the contrary, the role of Islam in the making of Turkish identity was the most hotly debated topic among rival nationalist circles. It was not until the turning point in 1969 that a host of factors such as demographic change, anti-Kemalist and anti-RPP sentiments, and electoral behaviour in Cold War Turkey convinced Turkish nationalists to adopt a more Islamic-leaning discourse to be more successful at the ballot box. NotesThis article was written during my stay at the Department of Near Eastern Languages and Civilizations, University of Chicago as a Fulbright Fellow. I would like to thank my host Holly Shissler for creating the best research environment. My thanks also go to Gavin Brockett, who sent me extensive comments on a slightly different, earlier version. If I did persist in some of my views, it's not for lack of good advice.1. İ.E. Darendelioğlu, Türkiye'de Milliyetçilik Hareketleri (n.p.: Toker, 1968), p.8.2. G. Çetinsaya, 'Rethinking Nationalism and Islam: Some Preliminary Notes on the Roots of "Turkish-Islamic Synthesis" in Modern Turkish Political Thought', The Muslim World, Vol.89 (1999), p.351. Hakan Yavuz makes the same point in his, 'Nationalism and Islam: Yusuf Akçura and Üç Tarz-ı Siyaset', Journal of Islamic Studies, Vol.4 (1993), pp.175–207.3. Çetinsaya, 'Rethinking Nationalism', p.376.4. The literature on Gökalp is vast. For an overview of his ideas, see U. Heyd, Foundations of Turkish Nationalism: The Life and Teachings of Ziya Gökalp (London: Luzac, 1950); N. Berkes, Turkish Nationalism and Western Civilization: Selected Essays of Ziya Gökalp (New York: Columbia University Press, 1959); T. Parla, The Social and Political Thought of Ziya Gökalp, 1876–1924 (Leiden: Brill, 1985); A. Davison, 'Secularization and Modernization in Turkey: The Ideas of Ziya Gökalp', Economy and Society, Vol.24 (1995), pp.189–224; A. Davison, Secularism and Revivalism in Turkey (New Haven, CT: Yale University Press, 1998).5. E. Güngör, 'Ziya Gökalp ve "Türkçülük'te Din" Meselesi', in E. Güngör et al. (eds.), Atsız Armağanı (İstanbul: Ötüken, 1976), pp.267–80.6. B. Ayvazoğlu, Tanrıdağı'ndan Hıra Dağı'na: Milliyetçilik ve Muhafazakarlık Üzerine Yazılar (İstanbul: Kapı, 2010), p.162.7. B. Anderson, Imagined Communities: Reflections on the Origin and Spread of Nationalism (London: Verso, 1991), pp.5–6.8. H. Öznur, Ülkücü Hareket, 6 vols. (Ankara: Alternatif, 1999); Z. Oruç, Bir Öğrenci Hareketi Olarak Milli Türk Talebe Birliği (İstanbul: Pınar, 2005); E.B. Arıkan, Milliyetçi Hareket Partisi: Türk Sağının Türk Sorunu (İstanbul: Agora, 2008).9. D. Kushner, The Rise of Turkish Nationalism, 1876–1908 (London: Frank Cass, 1977); M. Arai, Turkish Nationalism in the Young Turk Era (Leiden: Brill, 1992).10. F. Georgeon, Aux origines du nationalism turc: Yusuf Akçura (Paris: ADPF; 1980); B.E. Behar, İktidar ve Tarih: Türkiye'de Resmi Tarih Tezi'nin Oluşumu, 1929–1938 (İstanbul: Afa, 1992); F. Üstel, İmparatorluktan Ulus-Devlete Türk Milliyetçiliği: Türk Ocakları, 1912–1931 (İstanbul: İletişim, 1997); E. Copeaux, Espaces et temps de la nation turque: Analyse d'une historiographie nationaliste, 1931–1993 (Paris: CNRS, 1997); J.P. Laut, Die Türkische als Ursprache? Sprachwissenschaftliche Theorien in der Zeit des erwachenden türkischen Nationalismus (Wiesbaden: Harrassowitz, 2000); A. Yıldız, Ne Mutlu Türküm Diyebilene: Türk Ulusal Kimliğinin Etno-Seküler Sınırları, 1919–1938 (İstanbul: İletişim, 2001); S. Cagaptay, Islam, Secularism and Nationalism in Modern Turkey: Who Is a Turk? (London: Routledge, 2006).11. G.G. Özdoğan, "Turan"dan "Bozkurt"a: Tek Parti Döneminde Türkçülük (1931–1946) (İstanbul: İletişim, 2001); N. Önen, İki Turan: Macaristan ve Türkiye'de Turancılık (İstanbul: İletişim, 2005).12. T. Bora and K. Can, Devlet, Ocak, Dergâh: 12 Eylül'den 1990'lara Ülkücü Hareket (İstanbul: İletişim, 1991); T. Bora and K. Can, Devlet ve Kuzgun: 1990'lardan 2000'lere MHP (İstanbul: İletişim, 2004).13. For some notable exceptions, see J.M. Landau, Radical Politics in Modern Turkey (Leiden: Brill, 1974), pp.193–242; J.M. Landau., Pan-Turkism (Bloomington: Indiana University Press, 1995); Bora and Can, Devlet, Ocak, Dergâh; Bora and Can, Devlet ve Kuzgun; Y. Taşkın, Milliyetçi Muhafazakar Entelijensiya: Anti-Komünizmden Küreselleşme Karşıtlığına (İstanbul: İletişim, 2007); G.D. Brockett, How Happy To Call Oneself a Turk: Provincial Newspapers and the Negotiation of a Muslim National Identity (Austin: University of Texas Press, 2011).14. Pan-Turanism flourished among the early twentieth century Hungarian nationalists in the Habsburg Empire and Turkic intellectuals in the Russian and Ottoman Empires. For the Hungarian branch, see, J. Kessler, 'Turanism and Pan-Turanism in Hungary, 1890–1945' (PhD thesis, University of California, Berkeley, 1967). The Turkish branch supported the unification of all Turkic peoples under the umbrella of a single political state. Turkish Pan-Turanism evolved into Racist-Turanism after the 1930s under the leadership of Nihal Atsız. See Naval Intelligence Division, A Manual on the Turanians and Pan-Turanianism (London: His Majesty's Stationery Office, 1918); Özdoğan, "Turan"dan "Bozkurt"a; Önen, İki Turan.15. The Anatolianist Movement was born in the journals Dergâh and Anadolu in the 1920s, but reached a wider audience when it was taken over by Remzi Oğuz Arık and Nurettin Topçu. The Anatolianists argued that the Turkic Oghuz tribes, which migrated to Anatolia from the eleventh to the fourteenth centuries, developed a distinct national identity, separating them from their ethnic kinsmen in Inner Eurasia. The emphasis on Anatolia and their view of Racist-Turanism as adventurism drove a wedge between them and the Atsız circle.16. The Intellectuals' Hearth was an elitist, right-wing think-tank club, established in the 1960s to fight against the leftist predominance in arts, literature and political thought. The movement's political influence grew by leaps and bounds in the 1970s and 1980s, as exemplified by the adoption of the Turkish-Islamic Synthesis, the signature contribution of the Hearth to right-wing cultural politics, by nearly all Turkish governments ever since. See S. Basmacı, 'Aydınlar Ocağı ve Türk-İslam Sentezi' (MA thesis, Hacettepe University, 2009); F. Yurttaş Özcan, 'Bir Aydın Hareketi Olarak Aydınlar Ocağı ve Türk Siyasetine Etkileri' (PhD thesis, University of Sakarya, 2011).17. The most understudied of all nationalist movements in Cold War Turkey, National-Strugglism (Yeniden Milli Mücadele) was an anti-imperialist, anti-communist, anti-Semitic and Islamist movement with an elitist bend. See F.B. Araba, 'Yeniden Milli Mücadele Hareketi ve Din' (MA thesis, University of Sakarya, 2009).18. N. Berkes, The Development of Secularism in Turkey (Montreal: McGill University Press, 1964); Ş.A. Mardin, 'Ideology and Religion in the Turkish Revolution', International Journal of Middle East Studies, Vol.2 (1971), pp.197–211; B. Toprak, Islam and Political Development in Turkey (Leiden: Brill, 1981); İ. Kara, Cumhuriyet Türkiye'sinde Bir Mesele Olarak İslam (İstanbul: Dergâh, 2008); İ. Gözaydın, Diyanet: Türkiye Cumhuriyeti'nde Dinin Tanzimi (İstanbul: İletişim, 2009); A. Bein, Ottoman Ulema Turkish Republic: Agents of Change and Guardians of Tradition (Stanford, CA: Stanford University Press, 2011).19. Çetinsaya, 'Rethinking Nationalism and Islam', p.362. However, this is not to say that Islam did not figure at all in Kemalist policies. There is now a growing body of literature which has shown that the secular Kemalists pursued discriminatory policies against non-Muslim minority groups in the early republican period. Discriminatory policies have continued up to this day even under non-Kemalist governments. It needs to be emphasized though that early republican policies had little, if anything, to do with Islamic camaraderie and should rather be explained within the framework of the catastrophic ethnic conflicts that brought the Ottoman Empire to an end.20. C.O. Tütengil, Dr. Rıza Nur Üzerine (Ankara: Üçler, 1965); T. Özakman, Dr. Rıza Nur Dosyası (Ankara: Bilgi, 1995).21. S. Öner, Nihâl Atsız (İstanbul: Toker, 1977); A. Deliorman, Tanıdığım Atsız (İstanbul: Boğaziçi, 1978); A. Suver, Nihal Atsız (İstanbul: Su, 1978); O.F. Sertkaya, Nihâl Atsız (Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, 1987); H. Tek, Nihal Atsız (Ankara: Alternatif, 2002); C. Özdemir, Atsız Bey: Hüseyin Nihal Atsız'ın Hayatı, Fikirleri ve Romanları Üzerine Bir İnceleme (İstanbul: Ötüken, 2007); H. Öznur, Ülkücü Hareket, Vol.6, Portreler (n.p.: n.p., 1999), pp.3–99; U. Uzer, 'Racism in Turkey: The Case of Hüseyin Nihal Atsiz [sic]', Journal of Muslim Minority Affairs, Vol.22 (2002), pp.119–29; J.M. Landau, 'Ultra-Nationalist Literature in the Turkish Republic: A Note on the Novels of Hüseyin Nihâl Atsız', Middle Eastern Studies, Vol.39 (2003), pp.204–10; İ. Aytürk, 'The Racist Critics of Atatürk and Kemalism from the 1930s to the 1960s', Journal of Contemporary History, Vol.46 (2011), pp.308–35.22. N. Sefercioğlu, Çiftçioğlu Nejdet Sançar: Hayatı ve Eserleri (Ankara: Türk Ocakları, 2006).23. T. Bora, 'Nationalist Discourses in Turkey', The South Atlantic Quarterly, Vol.102 (2003), pp.433–51.24. Ü. Cizre-Sakallıoğlu, 'Kemalism, Hyper-Nationalism and Islam in Turkey', History of European Ideas, Vol.18 (1994), pp.255–70.25. N. Mert, 'The Political History of Centre Right Parties: Discourses on Islam, the Nation and the People', in S. Yerasimos, G. Seufert and K. Vorhoff (eds.), Civil Society in the Grip of Nationalism: Studies on Political Culture in Contemporary Turkey (İstanbul: Orient-Institut, 2000), pp.49–97.26. Çetinsaya, 'Rethinking Nationalism and Islam', p.368; J. Salt, 'Nationalism and the Rise of Muslim Sentiment in Turkey', Middle Eastern Studies, Vol.31 (1995), p.15.27. By choosing this policy line, RPP set a precedent for the following five decades of coaxing extreme nationalist groups into fighting proxy wars on behalf of the Turkish state against leftists and Kurds at home and Armenians abroad. Each time, however, these groups were brutally suppressed (1944, 1953, 1980 and 1990s) when they outlived their usefulness.28. C. Koçak, İkinci Parti: Türkiye'de İki Partili Siyasi Sistemin Kuruluş Yılları, 1945–1950, Vol.1 (İstanbul: İletişim, 2010).29. F. Ertuğrul, Hasan Âli Yücel-Kenan Öner Davası (Ankara: Güldikeni, 2000); H.Â. Yücel, Dâvam (Ankara: Ulus, 1947); K. Öner, Öner ve Yücel Davası (İstanbul: n.p., 1947); K. Öner, Öner ve Yücel Davası 2 (İstanbul: n.p., 1947).30. Müftüoğlu, 'Atsız'la Konuştum', Kızılelma, No.3 (14 Nov. 1947), pp.8–10 and 16.31. Denizcioğlu, 'Milliyetçi Bir Partiye Şiddetle İhtiyaç Var!', Kızılelma, No.6 (5 Dec. 1947), pp.3 and 14; Denizcioğlu, 'Milliyetçi Partinin Temel Taşı', Kızılelma, No.7 (12 Dec. 1947), pp.3 and 12; Denizcioğlu, 'Demokratlara Selâm!', Kızılelma, No.9 (26 Dec. 1947), pp.3 and 14; Denizcioğlu, 'Milliyetçi Partiye Doğru', Kızılelma, No.12 (16 Jan. 1948), pp.3 and 14–15. On the expectation that Hamdullah Suphi Tanrıöver might lead a nationalist bloc, see İ.T. Noyan, 'Hamdullah Suphi Tanrıöver'in Halk Partisi'nden Çekilmesi', Kızılelma, No.11 (9 Jan. 1948), pp.3 and 15.32. Millet Partisi, Program ve Tüzük (Ankara: Teknik, 1948); Millet Partisi, Millet Partisi Müessislerin [sic] ve Fahri Başkan Mareşal Fevzi Çakmak Tarafından Millete Yayınlanan Beyanname (Ankara: n.p., 1948); M. Atabay, 'Çok Partili Dönemde Bir Muhalefet Partisi: Millet Partisi (20 Temmuz-1948-27 Ocak 1954)' (MA thesis, University of Ankara, 1991); N. Onak, 'Millet Partisi: Türk Siyasal Hayatında 1960'a Kadar Doldurduğu Yer' (PhD thesis, University of İstanbul, 1993).33. S. Külçe, Mareşal Fevzi Çakmak: Askeri, Siyasi, Hususi Hayatı (İzmir: Yeni Asır, 1946); S. Külçe, Mareşal Fevzi Çakmak, 2 vols. (İstanbul: Cumhuriyet, 1953); H. Gök, Mareşal Fevzi Çakmak'ın Askeri ve Siyasi Faaliyetleri, 1876–1950 (Ankara: Genelkurmay, 1997); R. Akbaş, Mareşal Fevzi Çakmak (İstanbul: Ötüken, 2008).34. H.H. Hyman, A. Payaslioglu and F.W. Frey, 'The Values of Turkish College Youth', The Public Opinion Quarterly, Vol.22 (1958), pp.275–91; H.H. Hyman, A. Payaslioglu and F.W. Frey, The Turkish Political Elite: Study in Comparative Policy (Cambridge, MA: MIT Press, 1965); H.H. Hyman, A. Payaslioglu and F.W. Frey, 'Socialization to National Identification among Turkish Peasants', The Journal of Politics, Vol.30 (1968), pp.934–65; L.L. Roos, Jr. and N.P. Roos, Managers of Modernization: Organization and Elites in Turkey (1950–1965) (Cambridge, MA: Harvard University Press, 1971); L.L. Roos, Jr., N.P. Roos and G.R. Field, 'Students and Politics in Turkey', Daedalus, Vol.97 (1968), pp.184–203.35. Recently available autobiographies contain numerous anecdotes that confirm the feeling of alienation; see, N. Kösoğlu, Hatıralar, Yahut Bir Vatan Kurtarma Hikayesi (İstanbul: Ötüken, 2008); Y. Okuyan, O Yıllar (İstanbul: Doğan, 2010); A. Karabacak, Üç Hilalin Hikayesi (İstanbul: Bilge Oğuz, 2011); E. Kılınç, Damla Damla Yaşadıklarım (İstanbul: Ötüken, 2012); and for a slightly different trajectory, N. Yalçıntaş, Türkiye'yi Yükselten Yıllar: Hatıralar (İstanbul: İşaret, 2012).36. Support for the NP was 3.11 per cent in the 1950 general elections, which was only a fraction of its expected votes.37. Aytürk, 'The Racist Critics of Atatürk and Kemalism', pp.318–20; B. Ayvazoğlu, 'Ah, O Eski Ülkücüler', Türkiye Günlüğü, No.50 (March–April 1998), p.181.38. Darendelioğlu, Türkiye'de Milliyetçilik, p.225.39. Ibid., p.226.40. Ibid., pp.228–30; 'Türk Milliyetçileri Birleşti', Komünizme Karşı Mücadele, No.18 (15 April 1951), pp.1 and 4; 'Türk Milliyetçiler Derneği', Orkun, No.28 (13 April 1951), pp.8–9.41. 'Türk Milliyetçileri Birleşti', p.4.42. Ibid.43. U. Spuler, 'Nurculuk: Die Bewegung des Bediüzzaman Said Nursi in der modernen Türkei', Bonner Orientalistische Studien, Vol.27 (1973), pp.100–183; Ş. Mardin, Religion and Social Change in Modern Turkey: The Case of Bediüzzaman Said Nursi (Albany, NY: SUNY Press, 1989).44. http://www.risalehaber.com/news_detail.php?id=108164 (accessed 2 May 2012).45. A. Çinar, 'National History as a Contested Site: The Conquest of Istanbul and Islamist Negotiations of the Nation', Comparative Studies in Society and History, Vol.43 (2001), pp.364–91.46. Türk Milliyetçiler Derneği İstanbul Şubesi, Ayasofya (İstanbul: Şaka, 18 April 1952); İ.H. Danişmend, 'Ayasofya Camii', Komünizme Karşı Mücadele, No.33 (1 April 1952), p.2; B. Berk, 'Başbakan Adnan Menderes'e Açık Mektup', Komünizme Karşı Mücadele, No.34 (15 April 1952), pp.1 and 4; 'İsmail Hami Danişmend Bey'le Yaptığımız Konuşma', No.34 (15 April 1952), p.23; O.Y. Serdengeçti, 'Ayasofya', Serdengeçti, No.17 (Aug. 1952), p.3.47. Deliorman, Tanıdığım Atsız, pp.90–93; Ayvazoğlu, Tanrıdağı'ndan Hıra Dağı'na, p.145.48. A European-trained archaeologist by profession, Arık was the mentor of the Anatolianism Movement and the leader of the Türkiye Köylü Partisi (Peasant Party of Turkey). Two of his works, İdeal ve İdeoloji (İstanbul: Kutulmuş, 1947) and Coğrafyadan Vatana (Ankara: Yeni, 1956) contain dominant themes of the Anatolianist branch of Turkish nationalism.49. Deliorman, Tanıdığım Atsız, p.51.50. Kazganoğlu, 'Taassup', Orkun, No.8 (24 Nov. 1950), p.12; İ. Tümtürk, 'İnkılâp-İrtica', Orkun, No.17 (26 Jan. 1951), p.3; H. Karamağralı, 'Türk Kültür Derneği'nin Cevabı', Orkun, No.18 (2 Feb. 1951), p.16; 'Mukkadesatına Bağlı Gençliğin Sesi', Orkun, No.22 (2 March 1951), p.14; Ç.N. Sançar, 'Komünizm ve İrtica Meselesi', Orkun, No.23 (9 March 1951), pp. 3–4; N. Tarhan, 'İrtica Var!', Orkun, No.26 (30 March 1951), p.7; Çivicioğlu, 'Hürriyet, Hakikat ve Adalet Yolunda Adımlar', Orkun, No.27 (6 April 1951), p.11; Çivicioğlu, 'Hürriyet, Hakikat ve Adalet Yolunda Adımlar', Orkun, No.28 (13 April 1951), pp.10–12; H.F. Gözler, 'Din ve Kaytaklık', Orkun, No.30 (27 April 1951), p.9; 'İrtica İlerliyor!', Orkun, No.43 (27 July 1951), p.8; 'Dün ve Bugün', Orkun, No.46 (17 Aug. 1951), p.8.51. N. Atsız, 'Türk Ahlâkı', Orkun, No.43 (27 July 1951), pp.3–4.52. At least some of the perpetrators were members of the TNS. See İ. Tümtürk, 'Başbakan'a Hitap', Orkun, No.30 (27 April 1951), pp.3–4; İ. Tümtürk, 'Yine Kütahya Meselesi', Orkun, No.33, 18 May 1951, pp.3–4. The TNS published two pamphlets to refute those allegations; see, Türk Milliyetçiler Derneği Umumi Merkezi, Türk Milletine Beyanname (n.p.: Güven, 24 April 1952); Türk Milliyetçiler Derneği İstanbul Şubesi, Son Hadiseler ve Biz (İstanbul: M. Sıralar, 9 Jan. 1953).53. Darendelioğlu, Türkiye'de Milliyetçilik, pp.259–60.54. Ibid., pp.260–63.55. Deliorman, Tanıdığım Atsız, pp.113–18.56. İ.H. Danişmend, Türk Irkı Niçin Müslüman Olmuştur? (İstanbul: Okat, 1959).57. Ibid., pp.46–7, 51–3, 57.58. Ibid., p.3.59. S. Kaplan, '"Religious Nationalism": A Textbook Case from Turkey', Comparative Studies of South Asia, Africa and the Middle East, Vol.25 (2005), p.671.60. A. Türkocağı, Türklük ve İslamiyet (Adana: Gürpınar, 1966), pp.17, 19–35; MHP İstanbul İl Gençlik Teşkilatı, 50. Yıla Doğru (İstanbul: Ergenekon, 1973), p.32; A. Türkeş, Ahlâkçılık (İstanbul: Dokuz Işık, 1977), pp.36–7, 49; S.H. Bolay, 'Türk İnsanının ve Cemiyetinin Teşekkülünde Dinin Rolü', Milli Eğitim ve Kültür, No.1 (1 Dec. 1978), pp.31–43; A. Ocağı, Milliyetçiler III. Büyük İlmî Kurultayı Kararları (İstanbul: Aydınlar Ocağı 1978), p.37; A. Ocağı, Millî Eğitim ve Din Hayatı: Milliyetçiler III. Büyük İlmî Kurultayı, Tebliğler, Açıklamalar, Müzakereler (İstanbul: Boğaziçi, 1981), pp.314 and 319; E. Güngör, Tarihte Türkler (İstanbul: Ötüken, 1988), pp.61–9; E.R. Fığlalı, 'Din ve Türkler', in S. Başer (ed.), Türk Münevverinin Müşterek Fikir ve Îman Zemîni (İstanbul: Kubbealtı, 1988), pp.13–18.61. Danişmend, Türk Irkı, pp.205–8. His other works include Garb Membalarına [sic] Göre Eski Türk Seciyye ve Ahlâkı (İstanbul: Yeni, 1961); Garp Menba'larına [sic] Göre Eski Türk Demokrasisi (İstanbul: Sucuoğlu, 1964); Türklük Meseleleri (İstanbul: İstanbul, 1966).62. A. Balcıoğlu, Osman Yüksel Serdengeçti (İstanbul: IQ, 1991); R. Yılmaz, Toros Yüzlü Adam: Osman Yüksel Serdengeçti (İstanbul: Nesil, 1998); H. Öznur, O. Yüksel Serdengeçti (Ankara: Alternatif, 2002).63. A. Özcan, Osman Yüksel ve Serdengeçti Dergisi (İstanbul: Türk Edebiyatı Vakfı, 2010).64. S.S. Öğün, Türkiye'de Cemaatçi Milliyetçilik ve Nurettin Topçu (İstanbul: Dergâh, 1992); Ç. Balim-Harding, 'Last of the Anatolian Nationalists: Nurettin Topçu', in C. Hillenbrand (ed.), The Sultan's Turret: Studies in Honour of Cliffor Edmund Bosworth, Vol.2 (Leiden: Brill, 1999), pp.1–18; H. Karaman, Nurettin Topçu'da Ahlâk Felsefesi (İstanbul: Dergâh, 2000); L. Şehsuvaroğlu, Nurettin Topçu (Ankara: Alternatif, 2002); B. Dural, Başkaldırı ve Uyum: Nurettin Topçu ve Türk Muhafazakârlığı (Ankara: Birharf, 2005); F. Mollaer, Anadolu Sosyalizmine Bir Katkı: Nurettin Topçu Üzerine Yazılar (İstanbul: Dergâh, 2007); F. Mollaer, Türkiye'de Liberal Muhafazakarlık ve Nurettin Topçu (İstanbul: Dergâh, 2008); İ. Kara (ed.), Nurettin Topçu (Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı, 2009); L. Şehsuvaroğlu, Türk Sosyalizmi ve Nurettin Topçu (Ankara: Elips, 2011).65. N. Topçu, Garbın İlim Zihniyeti ve Ahlâk Görüşü (İstanbul: Milliyetçiler Derneği, 1955); N. Topçu, Taşralı (İstanbul: Kutulmuş, 1959); N. Topçu, Türkiye'nin Maarif Davası (İstanbul: Milliyetçiler Derneği, 1960); N. Topçu, Yarınki Türkiye (İstanbul: Yağmur, 1961); N. Topçu, Kültür ve Medeniyet (İstanbul: Hareket, 1970).66. Aytürk, 'The Racist Critics', pp.326–33.67. N. Atsız, 'Nurculuk Denen Sayıklama', Ötüken, No.3 (16 March 1964), pp.2 and 4; N. Atsız, 'İslâm Birliği Kuruntusu', Ötüken, No.4 (17 April 1964), p.9; N. Atsız, 'Sağcı Kimdir?', Ötüken, No.50 (Feb. 1968), p.3; N. Sançar, 'Genç Türkçülere Mektuplar: I', Ötüken, No.59 (Nov. 1968), pp.8–9.68. E. Özbudun, The Role of the Military in Recent Turkish Politics (Cambridge, MA: Center for International Affairs, Harvard University, 1966); K. Karpat, 'The Military and Politics in Turkey: 1960–1964', The American Historical Review, Vol.65 (1970), pp.1654–83.69. A. Türkeş, 1944 Milliyetçilik Olayı, 14th edition (İstanbul: Kamer, 1992); H. Turgut, Türkeş'in Anıları: Şahinlerin Dansı (İstanbul: ABC Basın Ajans, 1995).70. E. Örtülü, Üç İhtilâlin Hikâyesi (Ankara: Ayyıldız, 1966); E. Maraşlı, Darbe İçinde Darbe: 13 Kasım 1960 Ondörtler Olayı (İstanbul: Bilge Oğuz, 2010).71. The only source of information on Türkeş' New Delhi years is the memoir of Taner Baytok, who was then a young Turkish diplomat there; see his Dış Politikada Bir Nefes (Ankara: Remzi, 2005).72. N. Atsız, Ordinaryüs'ün Fahiş Yanlışları: Ali Fuat Başgil'e Cevap (İstanbul: Küçükaydın, 1961); N. Atsız, 'Milliyetçilik Taslayan İhtiyar Kozmopolit', Ötüken, No. 8 (15 Aug. 1964), pp.1–2; H. Ilgar, Sözde ve Gerçek Milliyetçilik: Atsız-Başgil Mücadelesinin İç Yüzü (İzmir: Ülkü, 1964).73. 'Alparslan Türkeş Hakkında Bir Görüş', Millî Yol, No.6, 2 March 1962, pp.8–9.74. 'Nurculuk Meselesi', Millî Yol, No.42 (16 Nov. 1962), pp.10–11; 'Nurculuk Meselesi', Millî Yol, No.43 (23 Nov. 1962), pp.8–11; 'Nurculuk Meselesi: 2', Millî Yol, No.44 (30 Nov. 1962), pp. 8–10; İ. Tümtürk, 'Nurculuk Meselesi: 3', Millî Yol, No.47 (21 Dec. 1962), pp.13–14. The anonymous author of the first three articles was Tümtürk, too.75. 'Milli Yol Neşriyatına Ara Veriyor', Millî Yol, No.48 (28 Dec. 1962), p.3.76. The Society of Turkists was going to be renamed the Union of Nationalists in Turkey (Türkiye Milliyetçiler Birliği) in 1964, and the Society of the Union of Nationalists in Turkey (Türkiye Milliyetçiler Birliği Derneği) in 1965.77. Deliorman, Tanıdığım Atsız, pp.332 and 362–4.78. K.F. Coşkuner, 'Atsız Bege [sic] Açık Mektup', Fedai, No.10 (May 1964), pp.10–13; 'Orkundan Haberler', Orkun, No.21 (Oct. 1963), p.31.79. A thorough treatment of Atsız's approach to Islam can be found in F.S. Sanlı, 'Türkçülük Akımında Din Olgusu Üzerine Aykırı Bir Yaklaşım: Hüseyin Nihal Atsız ve Fikirleri' (MA thesis, University of Ankara, 2010).80. N. Sançar, 'Gerçekseverlere Bildiri II', Ötüken, No.7, 16 July 1964, pp.4–9; N. Sançar, 'Yobaz ve Sahte Yobaz', Ötüken, No.41 (May 1967), pp.5–6; N. Atsız, 'Sağcı Kimdir?', Ötüken, No.50 (Feb. 1968), pp.3–4; G.Y. Yücel, 'Türklük Bir Bütündür', Ötüken, No.56 (Aug. 1968), pp.10–11; H. Ilgar, 'Öze Dönüş', Ötüken, No.65 (May 1969), p.9.81. Sançar, 'Gerçekseverlere Bildiri II', p.5.82. Yücel, 'Türklük Bir Bütündür', pp.10–11.83. Atsız, 'Nurculuk Denen Sayıklama', p.1.84. For the latest book making this argument, see E. Manela, The Wilsonian Moment: Self-Determination and the International Origins of Anticolonial Nationalism (New York: Oxford University Press, 2007).85. N. Atsız, 'Uydurma Milliyetçilik', Ötüken, No.2 (14 Feb. 1964), pp.6–7; Atsız, 'İslâm Birliği Kuruntusu', p.7.86. N. Atsız, 'Milliyetçi Gençlik', Ötüken, No.15 (22 March 1965), p.1.87. N. Sançar, 'Türk Milletinin Tarifi', Ötüken, No.4 (17 April 1964), p.2.88. N. Sançar, 'Gerçekseverlere Bildiri III', Ötüken, No.9 (12 Sept. 1964), pp.3–4.89. H. Ilgar, 'Faydasız ve Yanlış Bir Terim', Ötüken, No.28 (30 April 1966), p.13. Also see Gökçeoğlu, 'Türklük Bir Bütündür', pp.10–11; 'Orkundan [sic] Haberler', p.31.90. Atsız, 'Uydurma Milliyetçilik', pp. 6–7; Atsız, 'Nurculuk Denen Sayıklama', p.1; Atsız, 'İslâm Birliği Kuruntusu', pp.7–8; A. Okçuoğlu, 'Nurculuk ve Komünizm', Ötüken No.35 (November 1966), p.9; M. Z. Sofuoğlu, 'Türk Milliyetçiliğinde İkilik Yaratanlar', Ötüken, No.41 (May 1967), pp.6–7; K. Dikici, 'Türkçülük ve Din', Ötüken, No.51 (March 1968), p.13; Gökçeoğlu, 'Türklük Bir Bütündür', pp.10–11; H. Ilgar, 'Yazık, Çok Yazık', Ötüken, No.15 (22 March 1965), p.11; H. Ilgar, 'Öze Dönüş', Ötüken, No.65 (May 1969), p.9; N. Sançar, 'Din Perdesi Arkasında Türkçülük Düşmanlığı', Ötüken, No. 66 (June 1969), p.5.91. Atsız, 'Sağcı Kimdir?', pp.3–4; Sançar, 'Gerçekseverlere Bildiri II', pp.5–6; H. Ilgar, 'İstikametler Belli Olmalıdır', Orkun, No.24 (25 Jan. 1964), pp.21–2.92. Atsız, 'Sağcı Kimdir?', p.3.93. Ibid., pp.3–4.94. Atsız, 'İslâm Birliği Kuruntusu', pp.7–9.95. Ibid. For a more thorough articulation of anti-Arab sentiment, see 'Arap Aklı!' and 'Türk'ü İnkâr', Orkun, No.19 (Aug. 1963), p.17; 'Mantık', Orkun, No.22 (30 Nov. 1963); N. Sançar, 'Türk Adları', Ötüken, No.11 (14 Nov. 1964), pp.3–4; R. Cantaş, 'Korkak! Açık Konuş', Ötüken, No.11 (14 Nov. 1964), p.7; 'Türkiye Milliyetçiler Birliği Üsküdar Ocağının [sic] Çalışmaları', Ötüken, No.12 (15 Dec. 1964), p.11; Kocakurt, 'Arap-İsrail Savaşı', Ötüken, No.42 (June 1967), p.6; E. Yakuboğlu, 'İsrail'i Arap Liderler Yarattı', Ötüken, No.43 (July 1967), pp.6–7; O. Özgedik, Komünizmle Mücadelede Türkçülük, Müslümanlık ve Politika (İzmir: Hoşgönül, n.d.); E.A. Kolukısa, Dinde Türkçülüğe Dönüş (Ankara: Ayyıldız, 1970); F. Çil (ed.), Kavgamız Türkçülük Kavgası (Turan Dergisi Yayınıdır) (İstanbul: Turan Dergisi, 1977), p.69.96. Atsız, 'Uydurma Milliyetçilik', pp.6–7; 'Kısa Bir Kürek', Ötüken, No.28 (30 April 1966), p.12; A. Okçuoğlu, 'Türkçülük Düşmanı Bir ümmetçi [sic]: Necip Fazıl', Ötüken, No.37 (Jan. 1967), pp.4–5; 'Cüce ve Bücür', 'Haçlılar', 'Irk Meselesi', Ötüken, No.37 (Jan. 1967), p.7; 'Tapmak Meselesi', 'Şeyh ve Kerametleri', 'Üstada Layık Gazete', Ötüken, No.38 (Feb. 1967), p.16; Sofuoğlu, 'Türk Milliyetçiliğinde İkilik Yaratanlar', pp.6–7; 'Azıtan Yobaz', 'Kavmiyet Teranesi', 'Din Sömürücülüğü', 'İftira', 'Yobaza Bir Ders', 'Tanrı Türk'ü Korusun', Ötüken, No.41 (May 1967), pp.15–16; 'Samimi Dindar ve Yobaz', 'Bir Soru', 'Yobaza Kötü Haber', Ötüken, No.42 (June 1967), p.16; N. Atsız, 'Dindar ve Mutaassıp Hacı Bayanın Türklüğe Hakaretleri', Ötüken No.64 (April 1969), pp.3–5.97. Atsız, 'Nurculuk Denen Sayıklama', p.1.98. Ibid. Also see İ.H. Gökhun, 'Müslümanlık ve Türklük Anlayışı', Ötüken, No.8 (15 Aug. 1964), pp.5–6; 'Said-i Kürdici'ye', Ötüken, No.12 (15 Dec. 1964), p.7; 'Nurculuk', Ötüken, No.15 (22 March 1965), p.9; 'Debreli Hasan', Ötüken, No.33 (Sept. 1966), p.11; A. Tuğcu, 'İslamiyet ve Nurculuk', Ötüken, No.33 (Sept. 1966), p.19; R. Cantaş, 'Bir Tarihçiye Açık Mektup', Ötüken, No.34 (Oct. 1966), pp.8–9; Okçuoğlu, 'Nurculuk ve Komünizm', p.9; N. Atsız, 'Konuşmalar', Ötüken, No.40 (April 1967), pp.2–10; K. Dikici, 'Bu Nasıl Milliyetçilik?', Ötüken, No.54 (June 1968), p.11.99. Atsız, 'Konuşmalar', p.10.100. N. Sançar, 'Gerçekseverlere Bildiri', Ötüken, No.6 (15 June 1964), p.2.101. N. Sançar, 'Bildiri', Ötüken, No.24 (16 Dec. 1965), p.12.102. Türkiye Milliyetçiler Birliği, Türkiye Milliyetçiler Birliği'nin Görüşü: İlk Bildiri (Ankara: Mors, 1964), pp.7–8. This document was co-signed by four leading members of the circle, Nejdet Sançar, Hikmet Tanyu, Haluk Karamağralı and Zeki Sofuoğlu. Although Atsız was not one of the co-signatories, it could only have been published after his approval.103. Sançar, 'Gerçekseverlere Bildiri II', p.6.104. N. Sançar, 'Türklük ve İslâmlık Meselesi', Ötüken, No.54 (June 1968), pp.8–9.105. H. Öznur, Ülkücü Hareket, Vol.1, CKMP'den MHP'ye (n.p.: Alternatif, 1999), pp.98–103.106. Ayvazoğlu, Tanrıdağı'ndan Hıra Dağı'na, p.155.107. B. Berk and M. Polat, Tarihi Vesikaların Işığı Altında İslami Hareket ve Türkeş (İstanbul: İttihad Gazetesi, 1969). For the nationalist response, see Milliyetçi ve Mukaddesatçı Türk Gençliği, İslâmî Hareket ve Türkeş: İftiralara Cevaplar (İstanbul: n.p., n.d.). The damage to the electoral campaign, however, was admittedly crippling; see Okuyan, O Yıllar, pp.28–9.108. 'Türkeş'in Gürsel'e Mektubu', Millî Yol, No.1 (26 Jan. 1962), p.7; 'Alparslan Türkeş'in İdam Cezalarının İnfazından Sonraki Yeni Bir Mektubu', Millî Yol, No.10 (30 March 1962), p.5.109. Müreffeh ve Kuvvetli Türkiye İçin CKMP Programı (Ankara: Arı, n.d. [1965]), pp.7–8; Müreffeh ve Kuvvetli Türkiye İçin C.K.M.P. Programı (Ankara: Ayyıldız, 1965), pp.7–8.110. Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi, Temel İlkelerimiz, Ana Dâvalarımız, İcraat Plânımız (Ankara: Ayyıldız, 1965); Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi, Türk Gençliği İçin: CKMP Hizmet Plânı (Ankara: Ayyıldız, 1965).111. A. Türkeş, Dokuz Işık (İstanbul: Dokuz Işık, 1965), p.4. Future editions of this book (in 1973 and 1976 for example) were going to expand on this topic and discuss it exclusively from the vantage point of Islam. The most succinct version of Türkeş's views on Islam can be found in his Ahlâkçılık.112. For two exceptions, see H. Tanyu, Kale: İmanın, Ahlâkın ve Hakikatın Kalesi (Afyon: Bozkurt, 1965); Y.İ. Hakkı, Üç Büyük Tehlike: Siyonizm, Komünizm, Farmasonluk (İstanbul: Güven, 1969).113. Taşer's role during the metamorphosis of the RPNP is not duly appreciated. Some of his ideas are kept for posterity by posthumous collections of anecdotes and articles; see D. Taşer, Mesele Second Edition (Ankara: Töre-Devlet, 1973); Z.N. [Aksun], Dündar Taşer'in Büyük Türkiye'si, 2nd edition (İstanbul: Kutluğ, 1976).114. Öznur, Ülkücü Hareket, Vol.1, pp. 151–2.115. Öznur, Ülkücü Hareket, Vol.1, pp.154–5.116. Ibid., p.160. N. Esin, Devrim ve Demokrasi: Bir 27 Mayısçının Anıları (İstanbul: Doğan, 2005), pp.249–53; Öznur, Ülkücü Hareket, Vol.1, pp.143–53. Öznur gives a later date for Esin's resignation and quotes extensively from his letter of resignation addressed to Türkeş.117. Ibid., pp.166–7.118. Ibid., p.191.119. Ibid., pp.168–96.120. For an excellent discussion on racism in contemporary Turkey, see, M. Ergin, 'Is the Turk a White Man? Towards a Theoretical Framework for Race in the Making of Turkishness', Middle Eastern Studies, Vol.44 (2008), pp.827–50.121. The first term was coined by the Intellectuals' Hearth (Aydınlar Ocağı) in the late 1960s and gained currency in following decades as the official cultural policy of right-wing Turkish governments. The second, however, first appeared in the writings of Seyyid Ahmed Arvasi in the 1970s and became a linchpin of NAP doctrine.122. S. Zubaida, 'Islam and Nationalism: Continuities and Contradictions', Nations and Nationalism, Vol.10 (2004), pp.407–20; Salt, 'Nationalism and the Rise of Muslim Sentiment', p.13.
Referência(s)