Portal de Periódicos da CAPES

Bangkok’s Ratchaprasong before CentralWorld: The Disappearance of Phetchabun Palace

2014; Routledge; Volume: 38; Issue: 3 Linguagem: Inglês

10.1080/10357823.2014.927826

1467-8403

Serhat Ünaldi,

Urban Planning and Governance

Abstract:The anti-government demonstrations that occurred in Thailand around Bangkok’s Ratchaprasong intersection in April and May 2010 drew attention to the broader significance of the protest site. In the wake of the bloody crackdown on the protests and of unprecedented arson attacks against shopping malls on 19 May, some people turned to the past in search of explanations of the shocking events. As a result, for the first time since its disappearance in the early 1980s, Wang Phetchabun, the former palace of Prince Chudadhuj Dharadilok, returned to the public memory. The palace had occupied the land adjoining Ratchaprasong intersection since the reign of King Rama VI until it was replaced by a shopping mall. Rumours spread about a royal curse, and about uprooted guardian spirits whose duty to protect the heritage of Wang Phetchabun dooms to failure commercial enterprises at the former palace site and punishes ignorance of its history with physical harm. The collective memory of the palace lends itself well to interpretations based on Halbwachs’ theory of social morphology which relates to the connection between society and architecture. หลังจากเหตุการณ์การชุมนุมต่อต้านรัฐบาล ที่แยกราชประสงค์ช่วงเดือนเมษา-พฤษภาปี2553 สถานที่ชุมนุมได้กลายมาเป็นจุดสนใจจากหลายฝ่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการตัดสินใจกระชับพื้นที่จากผู้ชุมนุม (สลายการชุมนุมโดยมีการใช้ความรุนแรง) และเหตุการณ์เลวร้่ายที่ไม่มีใครคนใดคาดว่าจะเกิดขึ้น “การเผาห้างฯ” ในวันที่19พฤษภา คนจำนวนหนึ่งพยายามหาคำอธิบายเหตุการณ์ดังกล่าว จากเรื่องเล่าในอดีต นี่เป็นครั้งแรกที่ วังเพชรบูรณ์, ที่พำนักเดิมในสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจุฑาธุชธราดิลก กรมขุนเพ็ชรบูรณ์อินทราชัย (พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ประสูติแต่สมเด็จพระศรีพัชรินทรา บรมราชินีนาถ), กลับมาเป็นที่สนใจของผู้คนอีกครั้ง หลังจากถูกย้ายไปตั้งแต่ช่วงต้นยุค 80's ก่อนจะมีห้างสรรพสินค้าอย่างทุกวันนี้ ในสมัยรัชกาลที่6 ที่ดินผืนนี้้รวมทั้งแยกราชประสงค์เป็นที่ตั้งของวังเพชรบูรณ์ คำร่ำลือต่างๆเกี่ยวกับคำสาปวังเพชรบูรณ์แพร่สะพัดไปทั่ว บางคนก็ว่า เจ้าที่ผู้ปกปักษ์รักษาวังเพชรบูรณ์ ไม่พอใจที่ห้างฯมาทำการค้าบนที่ผืนนี้โดยไม่คำนึงถึงความเป็นมาในอดีต เลยลงทัณฑ์ให้เกิดเหตุการณ์อาเพศดังกล่าว การร่วมรำลึกถึงวังเพชรบูรณ์ครั้งนี้นำมาซื่งการตีความตามทฤษฏี social morphology ของ Halbwachs ซื่งเป็นการเน้นย้ำความสัมพันธ์ระหว่างสังคมกับสถาปัตยกรรมKeywords: ThailandBangkokThai monarchyarchitectureRatchaprasongWang Phetchabun AcknowledgmentsI owe thanks to M.R. Sunida Kitiyakara and M.R. Sombhoch Jumbala for sharing their memories of Wang Phetchabun with me, to an anonymous source close to Prince Varanand Dhavaj, to Dr Chirayu Isarangkul Na Ayuthaya and Somboon Chaidejsuriya from the Crown Property Bureau for meeting me, to Ajarn Sunon Palakavongse Na Ayuthaya for the insight into his conservation work on Tamnak Prathom, and to Dr Somboon Vessuntontep for travelling back into his academic past with me. A special thanks to Amolwan Kiriwat from H.R.H. Princess Maha Chakri Sirindhorn’s Personal Affairs Division for the information about Sra Pathum Palace. I am grateful to Professor Ross King for his comments on this article and to Ajarn Chatri Prakitnonthakan for his support. I am indebted to the reviewers and the editorial team of this journal. The research that informs this paper has been made possible by the support of the Studienstiftung des deutschen Volkes (German National Academic Foundation).Notes1. For a discussion of the incident see Taylor (Citation2011). Academic analyses of the demonstration and the underlying political crisis from various perspectives can be found in Montesano et al. (Citation2012).2. The two celestial sons of Queen Savang and Queen Sukhumala were Prince Mahidol Adulyadej and Prince Paribatra Sukhumbhand, respectively.3. Princess Boonchirathorn was the daughter of Prince Jumbala Sombhoch, 11th son of King Mongkut and the third son by his consort Chao Chom Manda Phueng.4. Princess Sudasiri’s daughter, M.R. Sunida Kitiyakara, notes: “My mother and her brother, Prince Varanand, were not born in Wang Phetchabun, but in the Grand Palace – out of respect for the official wife [Princess Boonchirathorn] […]” (email correspondence, 16 July 2011).5. Prince Varanand had two children with his first wife, Mom Pamela Smee: M.R. Dilok Nicholas Chudadhuj and M.R. Dara Jane Chudadhuj.6. Princess Sudasiri had two daughters with Prince Suvinit Kitiyakara, son of Prince Kitiyakara Voralaksana and half-brother of Prince Nakkhatra Mangkala Kitiyakara, father of the present Queen Sirikit. The daughters were M.R. Sunida Kitiyakara, journalist and co-founder of the Nation Group, and M.R. Saovanit Kitiyakara, who lost her life in a car accident in 1972.7. Princess Boonchirathorn took into her care her nephew and niece, M.R. Sombhoch Jumbala and his sister, whose British mother had left Thailand shortly after their birth.8. Thirayuth Chirathivat of the Central Group, which owns the CentralWorld shopping mall, says that “once a year we pay respect at Phra Trimurti shrine to the Prince [Chudadhuj] who owned the property. We have a Buddhist and a Brahmin ceremony to ask for protection of the property, our family and whoever has a business here” (personal interview, 1 August 2012).9. For such a reading see, for example, Vorng (Citation2011).10. Ironically, the company that was set up to run the retail development project was named Wang Phetchabun Co. Ltd.11. Another factor that played against Prince Varanand might have been his closeness to King Prajadhipok, who had abdicated in 1935 in protest against the post-coup government. Since Varanand was in British exile with Prajadhipok and under his care he may have appeared less manageable than the sons of Prince Mahidol.