Portal de Periódicos da CAPES

De landbouw bij de bosnegers van de Marowijne.

1953; Brill; Volume: 35; Issue: 1 Linguagem: Holandês

10.1163/22134360-90000089

2213-4360

D.C. Geijskes,

Migration, Identity, and Health

Wanneer men in de kleine maatschappijen komt van de bosbewoners, die in de binnenlanden van Suriname leven, dan ziet men bij onderzoek spoedig de basis, waarop de instandhouding van zulke gemeenschappen berust. De strijd om het bestaan bij de primitieve volken omvat de voedselvoorziening en de weerstand die kan worden geboden tegen ziekte en plagen. Deze twee factoren bepalen uiteindelijk het geboorte overschot, dat als resultante de bestaansmogelijkheid uitdrukt. Bij de Bosnegers zien we in de loop der jaren een toeneming van de bevolking, een vooruitgang dus, ondanks de tegenwerking van de natuur. Maar deze vooruitgang schept nieuwe problemen. Het was tijdens de MEDISCH-WETENSCHAPPELIJKE EXPEDITIE NAAR DE ZUIDGRENS VAN SURINAME, gehouden van Februari tot Juli 1952, dat wij in aansluiting op het medisch onderzoek bij het verzamelen van gegevens over de „huishouding van de Bosnegers van de Marowijne en de Tapanahoni, vooral op het probleem van de voedselvoorziening en van de voeding zelf stuitten. Het heeft weinig zin om alleen aandacht te schenken aan de medische zorg, wanneer daarbij niet tegelijkertijd pogingen worden aangewend, om de voeding te verbeteren. Een voornaam onderdeel van de voedselvoorziening vormt de landbouw. Deze levert de Bosnegers het meeste, maar niet het beste voedsel op. Daarnaast voorzien enkele bosproducten in de behoefte aan spijsvetten, terwijl de jacht en de visvangst de dierlijke eiwitten moeten opbrengen.