L’enseignement de la géographie dans l’antiquité tardive
2014; De Gruyter; Volume: 96; Issue: 1 Linguagem: Catalão
10.1515/klio-2014-0006
ISSN2192-7669
Autores Tópico(s)Mediterranean and Iberian flora and fauna
ResumoSummarium Cum multa vestigia de terrarum situ in scholiis perdiscendo posterior imperii Romani aetas nobis tradidisset, moderni de hoc argumento parum scripserunt. Commentariolum hoc criticam compositionem in tres partes divisam proponit. Primo, geographicae informationi per omnes institutionis gradus consulitur: in scripturae apud διδάσκαλοv vel paedagogum exercitatione; in auctorum apud grammaticum praelectione; in eloquentiae apud rhetorem vel in ecclesiasticis scholiis institutione. Hic recognoscuntur locorum nomina scripta et in Aegyptiis chartis, et in scholiis ad Sallustium Vergilium Lucanumque, et in commentis perfectis quae Servius inter alios composuit, et in operibus absolutis quae Vibius Sequester Iulius Honorius Solinus Stephanus Byzantius Priscianusque grammaticus confecerunt. Secundo, cum in posteriore aetate tabulae pictae magis in promptu fuerunt, de textibus pinacibusque (ut cum Graecis loquamur) in litterarum studio inter se colligatis disceptatur. Varia tabularum pictarum genera textuum commemorationis beneficio denotata habemus, ut Dionysii penacem secundum Senatoris Institutiones et, apud alios auctores, orbes illos in civitatis Augustodunensis porticis tempore Constantii, Constantinopoli tempore Theodosii depictos. Insuper codices in medio aevo exarati geographica, chorographica aut topographica schemata vetustioris aetatis nobis tradiderunt, exempli gratia in Lucani Oppianive operibus necnon et Commentis quae dicuntur Bernenses. Satis superque probatum est quod mundi mapparum in medio aevo descriptarum (inter quas praecipue illae orbis descriptiones in Albigensi Londoniensique bibliothecis servatae duaeque sancto Hieronymo falso tributae memoria digniores sunt) exemplaria ab quarto ad sextum seculum composita repetuntur. Denique geographica magistratuum eruditio in scholiis comperta multis monumentis illustratur: Tabula quae Peutingeriana dicitur, Divisio orbis terrarum, Dimensuratio provinciarum, Expositio totius mundi et gentium, Notitia dignitatum, varii laterculi, Ὑποτύπωσις γεωγραφίας ἐν ἐπιτομῆ , vel apud christianos Hippolyti Romani Chronicon et ex hac fonte rescriptos textus. In fine profertur quod consimilis geographiae institutio in scholiis ad id valuit, ut Romani animi cultus in omnibus provinciis idem esset, cum populi imperio subiecti variam originem traxissent et tanto extenso orbe.
Referência(s)