Portal de Periódicos da CAPES

Henri Pirenne (1862-1935): godfather van de Gentse historische school?

2006; Ghent University; Volume: 60; Linguagem: Holandês

10.21825/hmgog.v60i0.418

0774-286X

Marc Boone,

'Une avalanche d'honneurs' of nog 'un ensemble bamumesque' met deze woorden karakteriseerde J. Dhondt in 1966 in wat een van de meest geslaagde analyses van bet 'fenomeen Pirenne' blijft, de stortvloed aan eerbewijzen, gelegenheidspublicaties, eredoctoraten, herdenkingszittingen die Henri Pirenne reeds tijdens zijn Ieven te beurt vielen, en die na zijn overlijden bleven aanhouden. Het overlijden van Pirenne was op zich ook een gelegenheid waarbij de Belgische natie de kans aangreep om haar erkenning te betuigen aan de historicus die met zijn 'Histoire de Belgique' diezelfde natie een historische legimitatie van hoog wetenschappelijk niveau had bezorgd. In tegenstelling tot wat de 'communis opinio' voorhoudt, werd niet in een staatsbegrafenis voorzien. Maar: de officiele aanwezigheid van twee ministers namens de regering (Paul Hymans en Hendrik De Man) en van eerste minister van Zeeland en minister De Schrijver, de nationale persbelangstelling, bet sluiten die dag ten teken van rouw van de Koninklijke Bibliotheek, bet opschorten van de lessen aan de ULB, de officiele aanwezigheid van politieke, militaire en academische hoogwaardigheidsbekleders uit binnenen buitenland (met als belangrijkste delegatie: de Franse, vertegenwoordigd door haar ambassadeur, de medievisten Marc Bloch en Georges Espinas, en de rector van de Sorbonne), bet was duidelijk dat niet enkel van de mens Pirenne, maar ook van een symbool afscheid werd genomen op de door typisch Belgisch druilerig weer gekenmerkte maandag 28 oktober 19351. Pirenne is bovendien de enige Belgische historicus wiens beeltenis ooit een postzegel sierde, de emissie dateert van 1962, precies een eeuw na Pirennes geboorte! De reeds vermelde bijdrage van Jan Dhondt over Pirenne is kritisch, maar ook lovend, en zoals wel meer gebeurt met historiografische opstellen, leert bet ook veel zoniet meer over haar auteur, Dhondt, dan over bet eigenlijke voorwerp van studie, Pirenne. De slotbemerking van Dhondt verdient bet toch in dit verband om geciteerd te