Portal de Periódicos da CAPES

Identyfikacja nowych immunofenotypów w przypadku alergicznej i niealergicznej astmy u dzieci

2016; Volume: 3; Issue: 2 Linguagem: Polonês

10.1016/j.alergo.2016.05.001

2391-6052

Diana Raedler, Nikolaus Ballenberger, Elisabeth Klucker, Andreas Böck, Ragna Otto, Olivia Prazeres da Costa, Otto Holst, Thomas Illig, Thorsten Buch, Erika von Mutius, Bianca Schaub,

IL-33, ST2, and ILC Pathways

Astma wieku dziecięcego dzieli się na astmę alergiczną (AA) i astmę niealergiczną (NA), jednak leczenie w obu przypadkach jest identyczne i tylko częściowo skuteczne. Identyfikacja nowych immunofenotypów w przypadku AA i NA u dzieci. Badaniem Stowarzyszenia Badań Klinicznych nad Astmą objęto 275 niemieckich dzieci w wieku od 4 do 15 lat, które do tej pory nie otrzymywały sterydów (grupa kontrolna dzieci zdrowych [HC], pacjenci z AA, pacjenci z NA). Wśród komórek jednojądrzastych krwi obwodowej (PBMC) wykonano analizę ilościową i funkcjonalną limfocytów T regulatorowych (Treg) i Th17 (cytometria przepływowa/supresja komórek Treg) przed i po stymulacji przeciwciałami anty-CD3/CD28, lipidem A i peptydoglikanem. Wykonano analizę regresji dla cytokin i ekspresji genów, ocenianych w analizatorze Luminex lub przy użyciu transkryptomiki/ ilościowego PCR w czasie rzeczywistym. Do zróżnicowania fenotypów użyto liniowej analizy dyskryminacyjnej. Za pomocą mikromacierzy i analizy białek przy użyciu liniowej analizy dyskryminacyjnej wyróżniono 3 fenotypy immunologiczne. U pacjentów z AA obserwowano wyższe stężenie komórek Treg w porównaniu z grupą HC, ale nie z grupą NA. Komórki Treg w przypadku pacjentów z AA, ale nie w przypadku pacjentów z NA, istotnie hamowały wydzielanie IL-5, IL-13 oraz IFN-γ. U pacjentów z AA obniżona była ekspresja wewnątrzkomórkowego kanału chlorkowego 4 (CLIC4) i stwardnienia guzowatego 1 (TSC1), ważnych regulatorów odporności wrodzonej. U pacjentów z NA podwyższony był poziom prozapalnej IL-1β i liczba neutrofili, a odporność przesunięta była w kierunku IL-17. Jednocześnie u pacjentów z NA wzmożona była ekspresja przeciwzapalnej IL-37, białka PSTPIP2 (białko oddziałujące na fosfatazę prolino-serynowo-treoninową 2) i związanych z neutrofilami genów CD93, receptora wyzwalającego komórek mieloidalnych 1 (TREM1) i białka regulującego przekazywanie sygnału przez białko G 13 (RGS13). W przypadku obu fenotypów astmy obserwowano ograniczoną odporność Th2. Zidentyfikowane nowe mechanizmy immunoregulacyjne w przypadku astmy u dzieci charakteryzowały się podwyższonym poziomem komórek Treg u pacjentów z AA w porównaniu z grupą HC, ale nie w porównaniu z NA, oraz obniżonym poziomem genów wrodzonej odporności u pacjentów z AA. Pierwsza z tych cech potencjalnie wskazuje na przeciwregulacyjny mechanizm hamujący cytokiny, niewystarczający jednak do kontroli alergicznej reakcji zapalnej. U pacjentów z NA obserwowano bardzo wyraźne przesunięcie odporności w kierunku prozapalnej IL-17, promującej zapalenie neutrofilowe i obniżenie funkcjonalności komórek Treg. Identyfikacja tych unikatowych ścieżek stanowi podstawę do tworzenia dalszych zindywidualizowanych strategii rozwoju astmy, przebiegu choroby i jej zapobiegania.