Portal de Periódicos da CAPES

BERINGIA – ZAGINIONY LĄD

2019; Polish Copernicus Society of Naturalists; Volume: 68; Issue: 1 Linguagem: Polonês

10.36921/kos.2019_2507

2658-1132

Przemysław Piotr Tomczyk,

Botany and Plant Ecology Studies

Podczas plejstoceńskich zlodowaceń wskutek globalnego obniżenia poziomu morza, wyłoniły się obszary dotychczas zajęte przez wody. Regionem takim była m.in. Beringia, pas lądu łączący Azję (Syberia) z Ameryką Północną (Alaska i Jukon).Pomimo położenia w strefie podbiegunowej Beringia w plejstocenie nie była zlodowacona, stanowiła bardzo ważne refugium dla organizmów żywych. Niniejsza praca omawia przyczyny istnienia refugium w tym miejscu oraz charakteryzuje jej przyrodę w ciągu plejstocenu i holocenu.Poza funkcją refugium Beringia odegrała również bardzo ważną rolę jako pomost lądowy między kontynentami i trasa migracji, zarówno dla roślin i zwierząt, jak i ludzi. Z uwagi na obydwie role tego lądu, refugium i trasę migracji, Beringia znacząco wpłynęła na obecny kształt świata.